13/10/08

Χωρίς τίτλο..

Είμασταν βράδυ αγκαλιασμένοι
κι απο τον κόσμο ξεχασμένοι,
και με τον ήχο της κιθάρας
ξενυχτούσαμε...

Γράφαμε όνειρα, σ'ατέλειωτα
τραγούδια και τη ζωή μας,
αγαπούσαμε...

Μα σαν έφευγε το βράδυ κι ήταν μέρα,
και τα όνειρα σκορπίζαν στον αέρα,
Σαν ο ήχος της κιθάρας σταματούσε,
και η μελωδία της σιωπής ξεκινούσε
εσύ χανόσουν!!!

Στου βουνού την κορυφή ν'αναζητήσεις
και μιας άλλης την καρδιά να κατακτήσεις...


Καλό βράδυ...

4 σχόλια:

Aνεμος είπε...

Στου βουνού την κορυφή ν'αναζητήσεις
και μιας άλλης την καρδιά να κατακτήσεις...
σε συνδυασμό με το υπέροχο τραγούδι που ακούω σε βρίσκω υπέροχη
μάκια χαρουλάκι καλό ξημέρωμα..

xaroylita είπε...

@ Ευχαριστώ ανεμάκι γλυκό.. Φιλάκι και καλό ξημέρωμα.

jacki είπε...

Τι γίνεται κοριτσάκι μου καλό; Ελπίζω η κιθάρα να παίζει μελωδίες ασταμάτητα και να σε κάνει να χορεύεις.
Καλημέρα.

Θεόδωρος Πασσαλίδης είπε...

Καλησπέρα,

πέρασα να πω ένα γεια. Πολύ όμορφο και προσεγμένο το blog σου και οι στίχοι της ανάρτησης πολύ συναισθηματικά φορτισμένοι.

"Γράφαμε όνειρα, σ'ατέλειωτα
τραγούδια και τη ζωή μας,
αγαπούσαμε..."

Είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε όνειρα και να αγαπάμε την ζωή μας, όλα αυτά που ζούμε και που έχουμε.

ΥΓ: Αυτό το κόκκινο σήμα να μην είχες στα δεξιά, θα ήταν όλα τέλεια :)