Σκέψεις...

Δεν ξέρω τί να γράψω.. Μετά απο εκείνη τη νύχτα, όλα είναι διαφορετικά.. Όλα είναι και παραμένουν σκοτεινά.. Το παρακάτω κείμενο το διάβασα σε ένα περιοδικό...


Λίγο πρίν...

Φέτος τα Χριστούγεννα πολλά κάλαντα θα ακουστούν, έχω την αίσθηση, πολλά αγγελάκια θα στολίσουν τις κορυφές των δέντρων, πολλά γλυκά θα μυρίσουν μεταξύ ασανσέρ και πόρτας, αλλά κυρίως, το Πνεύμα των Χριστουγέννων θα κάνει την εμφάνιση του δυναμικά και απλώνοντας την αρίδα του θα πάρει την εκδίκηση του για όσα χρόνια το προσπερνούσαμε. Τί φιλανθρωπίες, τί αγάπη προς το συνάθρωπο θα δούμε, ευελπιστώντας να μας δωθεί άφεση αμαρτιών για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τον επόμενο χρόνο. Βρισκόμαστε τετ-α-τετ με τον εαυτό μας, φοβισμένοι, έκπληκτοι, ανήσυχοι κι ανήμποροι ίσως πρώτη φορά αφηνόμαστε, στο ρεύμα να μας οδηγήσει. Μή ξέροντας που θα μας πάει. Λίγο πρίν από την παραμονή, ας κάνουμε μια προσευχή με μικρές και μεγάλες ευχές, με μικρά και μεγάλα "ευχαριστώ", ας πούμε "Σ'αγαπώ" σε όσους το χρωστάμε και όσους το χρειάζονται, ας χαμογελάσουμε για να μας χαμογελάσει και ο καθρέπτης, ας ετοιμαστούμε για την αντίστροφη μέτρηση. Καλή Χρονιά!

....λίγο μετά!

Άλλα έγραφα, άλλα σκεφτόμουν, άλλα ένιωθα, άλλα ήλπιζα. Και ξαφνικά όλα σωπαίνουν, όλα θαμπώνουν, όλα σκοτεινιάζουν και ξαφνικά όλα τελείωσαν. Λίγα λόγια, λίγες φλογίτσες, λίγα λουλούδια και πολύς πόνος. Η βία φέρνει βία, λένε-ποιοί το λένε και τί εννοούν; Υπάρχει μεγαλύτερη βία από την ανασφάλεια; Την αβεβαιότητα; Την κατολίσθηση των ιδεών; Την απαξίωση της ανθρώπινης ύπαρξης; Την κατρακύλα της αξιοπρέπειας; Υπάρχει μεγαλύτερη βία από αυτήν; "Μέχρι πού θα φτάσει και πού θα σταματήσει το παραλήρημα της εξουσίας"; Κύριοι μηδενός εξαιρουμένου, παίξατε και χάσατε-μή ψάχνετε τα ρέστα σας στις οθόνες των εξομολογιτών σας. Τουλάχιστον αν έχει μείνει ένα περίσσευμα ντροπής, μοιραστείτε το με τους ανθρώπους που ψάχνουν τη ζωή τους.
Όπως όμως και να έχει, ξαφνικά όλα τελείωσαν...


Πηγή: Καθημερινή