Γενέθλια......

Περίπου, σαν σήμερα ( Ιούλιος ήταν πάντως ) πρίν απο ένα χρόνο, δημιουργήθηκε με την βοήθεια ενός πολύ καλού μου φίλου και συναδέλφου, αυτό εδώ το ημερολόγιο....

Με πολύ κόπο και προσπάθεια μπόρεσα να φτοιάξω κάποια βασικά πράγματα.. Δεν είχα ιδέα τί γίνεται και τί μπορείς να κάνεις μέσα σε αυτόν τον τεράστιο κόσμο που λέγεται internet. Στην πορεία γνώρισα σημαντικούς ανθρώπους για μένα.. Κάποιοι με βοήθησαν σε κάποια πράγματα στο μπλόκ μου και κάποιοι άλλοι σε πράγματα που έχουν να κάνουν με την ζωή μου...

Ένιωσα, έκλαψα, γέλασα, τραγούδησα, φώναξα, δημιούργησα, έπαιξα.. Πέρασα πάρα πολύ όμορφα και έχω σκοπό να συνεχίσω....

Δεν θα ήθελα να αναφέρω ονόματα και μπλόκ των ανθρώπων που στάθηκαν δίπλα μου σε ότι κι αν τους ζήτησα. Το ξέρουν οι ίδιοι κι εγώ και αυτό μας είναι αρκετό.

Σας ευχαριστώ και θα είμαι πάντα εδώ για σας.



Για όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά. Πάρτε τουρτίτσα.. Έχει για όλους.

Φιλάκια πολλά και να περνάτε καλά.

Ξημερώνει.........

Ε, και λοιπόν!!! Παρασκευή βράδυ.. Ύπνος δεν μου κολλά.. Είχα διάθεση για κάτι τέτοιο. Και είπα να το μοιραστώ...





Ξημερώνει
κι εγώ στους δρόμους τριγυρνώ
κι αν χαράζει
το φως δε φτάνει εδώ

Που να είσαι;
ποια χέρια σε κοιμίζουνε;
ποια τραγούδια
σε νανουρίζουνε;

Μια καρδιά, έχω μόνο μια καρδιά
που για σένα κλαίει κάθε βραδιά

Ξημερώνει στου κόσμου όλου τις καρδιές
μα για μένα
δε χάραξε ποτές

Σε φωνάζω
και να μ΄ακούσεις δεν μπορείς
ξημερώνει
κι εσύ δε λες να 'ρθεις


Στίχοι: Χαρούλα Αλεξίου
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

Χωρίς τίτλο

"Πως μπορεί να βρεθούνε μαζί,
η δύση κι η ανατολή...
πως μπορεί να βρεθούνε μαζί,
η ξαστεριά και η βροχή...

Xλωμό φεγγάρι και ήλιος ξανθός
η πίκρα απ΄το δάκρυ, του γέλιου ο ανθός
η άκρη του κόσμου, το κέντρο της γης
δυό χείλη να σβήνουνε, πόνους πληγής....

κι όμως τα βρήκα... όλα μαζί
μες στο ζεστό σου το φιλί..."


Λέξεις γραμμένες για μένα.... Όχι απο μένα!!!

Σε ευχαριστώ πολύ...

Πως περνά ο καιρός, αχ!!!! Πώς.....

Πόσο καιρό έχω να έρθω εδώ. Πάει σχεδόν ένας μήνας... Χμμμμ. Δύο, ήθελα να πώ.. Έρχομαι βολτίτσες αλλά δεν είχα χρόνο να γράψω. Είναι αυτή η καινούργια δουλειά που μου έχει κλέψει τον χρόνο και την διάθεση.

Πολλές ώρες, λέμε!!!

Τα νέα μου. Πρίν απο μερικές μέρες, έγινα 30 χρονών.. Ποιός, εγώ.. Τί να πώ. Πως περνάν τα χρόνια έτσι... Ήμουν κάποτε 18 κι έλεγα πότε θα φτάσω τα 25 και τώρα λέω.. Αμάν, πως περάσαν τα χρόνια έτσι.

Η αλήθεια είναι ότι δεν με έχει επηρεάσει καθόλου αυτό το γεγονός (αρνητικά)όπως πολλούς φίλους και συγγενείς που πέρασαν στα πρώτα τους άντα, όπως λένε οι ίδιοι. Αισθάνομαι πιό καλά απο ποτέ...

Ποιό κουρασμένη απο ποτέ λόγο της νέας δουλειάς αλλά κατα τα άλλα σούπερ..

Εδώ τί γίνεται; Περνάω απο το μπλοκάκια σας και σας διαβάζω.. Μην νομίζεται πως σας ξέχασα... Θα επιστρέψω δριμύτερη εντός των ημερών. Υπόσχομαι..

Ελπίζω όλοι να είστε καλά.

Φιλιά πολλά.
!!

Play with music....

Έχω πρόσκληση σε μουσικό μπλοκοπαίχνιδο... Και πως θα μπορούσα να αρνηθώ άλλωστε απο τους αγαπημένους μου "jk" και "skouliki"...

Σας ευχαριστώ για αυτήν σας την πρόσκληση...

Το παιχνίδι μου ζητάει να αναφέρω αγαπημένα μου τραγούδια και γιατί.... Λοιπόν.

1) Πρώτο τραγούδι " Δον Κιχώτης ".. Δυτικές συνοικίες...Ένα τραγούδι που με σημάδεψε γιατί καθρεπτίζει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι-σταθμό στην ζωή μου.. Γνωρίζεις κάποιον άνθρωπο που δεν έχεις δεί ποτέ απο κοντά κι όμως είναι σαν να τον ξέρεις χρόνια... Υπάρχει τόσο βαθιά στην καρδιά σου, που κι αν ακόμη θέλεις να τον βγάλεις δεν μπορείς..

Αφιερωμένο σε εκείνον λοιπόν...



2) Επόμενη επιλογή μου, "Φεύγω"... Χαρούλα Αλεξίου...Φεύγω απ'ότι με βασανίζει... Φεύγω απο κάθε λύπη.. Ένα τραγούδι με τόση ένταση που πραγματικά με απογειώνει... Το αφιερώνω σε μένα και σε όλους εσάς με πολλή αγάπη..



3) Και τέλος, τί άλλο... "Μιλώ για σένα... Μελίνα Κανά... Χωρίς σχόλια!!!!



Αλλο ένα παιχνίδι έφτασε στο τέλος του... Ελπίζω να σας αρέσουν οι επιλογές μου.. Καλό Σαββατόβραδο και τα λέμε σύντομα...

Φιλιά πολλά πολλά..

Τα αστέρια σαν κοιτώ, κρυφά παρακαλώ...

Το όνειρο να μείνει "όνειρο μου".


Θέλω στα μάτια σαν με κοιτάς
να βγάζεις σπίθες πυρκαγιάς
όπως εκείνο το πρώτο μας βράδυ.

Θέλω κρυφά να μου μιλάς
να μή μου λές πως μ'αγαπάς
μα να'σαι φώς σε κάθε μου σκοτάδι..

Θα είμαι εκεί να με κρατάς
να με προσέχεις και να μετράς
το κάθε βήμα μου, καρδιά μου..

Στα σύννεφα για να πετάς
μαζί με μένα να λαχταράς,
κάθε ημέρα, να σ'έχω αγκαλιά μου.

Χρόνια Πολλά......

Χριστός Ανέστη....

Επιστροφή στα πάτρια εδάφη.... Όχι καλέ.. Δεν την έκανα για χωριουδάκι.. Έμεινα Αθήνα και ομολογώ ότι ήταν υπέροχη..

Επιστροφή στον τόπο μου, εννοούσα... Σε εσάς εδώ...

Πολύ μου λείπετε...

Πως περάσατε αυτές τις μερες; Ο καιρός ήταν καταπληκτικός πάντως. Βόλτες, βόλτες, βόλτες.. φαντάζομαι.. Εγώ σπιτάκι, οικογενειακά.. Κάτι απο τα παλιά για να μην ξεχνιόμαστε... Έχω πολλά χρόνια να κάνω Πάσχα με τα αδέρφια και την μαμά μου.. Το μόνο που δεν σουβλήσαμε.. Του φούρνου φέτος το αρνάκι..

Τα νέας σας πείτε μου. Έχω μέρες να έρθω και προσπαθώ να βάλω τάξη. Σας έχω και πολλούς και σας έχω παραμελήσει.. Δεν θέλω να αφήσω κανέναν που να μην επισκεφτώ έστω κι αν δεν αφήσω σχολιάκη....

Φιλιά πολλά σε όλους. Να περνάτε καλά...