Καλή Χρονιά!

Κάθε χρόνος που φεύγει, μιά ιστορία. Ένα βιβλίο που διαβάσαμε και το αφήσαμε.. να μένει ξεχασμένο,να ξεθωριάζει, πάνω σε κάποιο ράφι..

Να μας θυμίζει όλα αυτά που ζήσαμε... Καλά ή κακά. Δεν έχει σημασία.. Αρκεί να μην ξεχνάμε και να μήν κάνουμε πάλι τα ίδια λάθη!

Καλή Χρονιά, θέλω να ευχηθώ, σε όλους τους φίλους bloggers που μου κρατήσανε συντροφιά όλο αυτό το καιρό αλλά και σε όλο τον κόσμο!!!

Πολλές ευχές μέσα από την καρδιά μου.. Όλες οι σκέψεις και οι επιθυμίες σας, να γίνουν πραγματικότητα..

Εύχομαι το νέο έτος "2009" να φέρει ειρήνη σε όλο τον κόσμο, υγεία και ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Χαρουλίτα!!!

Ευχαριστούμε πολύ πολύ!!!

Tzonako, σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για την ζωγραφιά σου.. Πραγματικά είναι υπέροχη.. Μιά αγκαλίτσα σου στέλνει η "Μαρία"..

Χαρούμενα Χριστούγεννα!!!

"Θές ένα κόσμο πιό μεγάλο"

Σας αφήνω αυτό το τραγούδι.. και αμέτρητες ευχές για όμορφα Χριστούγεννα!!!




Θές ένα κόσμο πιό μεγάλο
και μες στο φόβο κλείνεσαι
Λες δε θα πολεμήσεις άλλο,
σαν φύλλο στο ποτάμι αφήνεσαι.
Έσβησες όλα σου τα φώτα,
νομίζεις πως δε θα σε βρούν,
Μα όλα τα "τότε" και τα "πρώτα"
όπου κρυφτείς εκεί θα'ρθούν.

Όλος ο κόσμος να γυρίσει,
δεν έχεις άλλη επιλογή.
Είσαι το πρόβλημα και η λύση,
και το μαχαίρι και η πληγή.

Είπες πολλά κι ένιωσες λίγα,
πίστεψες λέξεις κι εποχές.
Τώρα απλά γυρνάς σελίδα,
δεν θα ξεμπλέξεις με ευχές.
Τώρα κατέβασες τα χέρια,
άλλοι το μέλλον αναγγέλουν
Λες "δεν θα πάμε και στ'αστέρια,
ας γίνουν όλα όπως θέλουν"..

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου.

Tίτλος άλμπουμ: Στη διαπασών

Σκέψεις...

Δεν ξέρω τί να γράψω.. Μετά απο εκείνη τη νύχτα, όλα είναι διαφορετικά.. Όλα είναι και παραμένουν σκοτεινά.. Το παρακάτω κείμενο το διάβασα σε ένα περιοδικό...


Λίγο πρίν...

Φέτος τα Χριστούγεννα πολλά κάλαντα θα ακουστούν, έχω την αίσθηση, πολλά αγγελάκια θα στολίσουν τις κορυφές των δέντρων, πολλά γλυκά θα μυρίσουν μεταξύ ασανσέρ και πόρτας, αλλά κυρίως, το Πνεύμα των Χριστουγέννων θα κάνει την εμφάνιση του δυναμικά και απλώνοντας την αρίδα του θα πάρει την εκδίκηση του για όσα χρόνια το προσπερνούσαμε. Τί φιλανθρωπίες, τί αγάπη προς το συνάθρωπο θα δούμε, ευελπιστώντας να μας δωθεί άφεση αμαρτιών για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τον επόμενο χρόνο. Βρισκόμαστε τετ-α-τετ με τον εαυτό μας, φοβισμένοι, έκπληκτοι, ανήσυχοι κι ανήμποροι ίσως πρώτη φορά αφηνόμαστε, στο ρεύμα να μας οδηγήσει. Μή ξέροντας που θα μας πάει. Λίγο πρίν από την παραμονή, ας κάνουμε μια προσευχή με μικρές και μεγάλες ευχές, με μικρά και μεγάλα "ευχαριστώ", ας πούμε "Σ'αγαπώ" σε όσους το χρωστάμε και όσους το χρειάζονται, ας χαμογελάσουμε για να μας χαμογελάσει και ο καθρέπτης, ας ετοιμαστούμε για την αντίστροφη μέτρηση. Καλή Χρονιά!

....λίγο μετά!

Άλλα έγραφα, άλλα σκεφτόμουν, άλλα ένιωθα, άλλα ήλπιζα. Και ξαφνικά όλα σωπαίνουν, όλα θαμπώνουν, όλα σκοτεινιάζουν και ξαφνικά όλα τελείωσαν. Λίγα λόγια, λίγες φλογίτσες, λίγα λουλούδια και πολύς πόνος. Η βία φέρνει βία, λένε-ποιοί το λένε και τί εννοούν; Υπάρχει μεγαλύτερη βία από την ανασφάλεια; Την αβεβαιότητα; Την κατολίσθηση των ιδεών; Την απαξίωση της ανθρώπινης ύπαρξης; Την κατρακύλα της αξιοπρέπειας; Υπάρχει μεγαλύτερη βία από αυτήν; "Μέχρι πού θα φτάσει και πού θα σταματήσει το παραλήρημα της εξουσίας"; Κύριοι μηδενός εξαιρουμένου, παίξατε και χάσατε-μή ψάχνετε τα ρέστα σας στις οθόνες των εξομολογιτών σας. Τουλάχιστον αν έχει μείνει ένα περίσσευμα ντροπής, μοιραστείτε το με τους ανθρώπους που ψάχνουν τη ζωή τους.
Όπως όμως και να έχει, ξαφνικά όλα τελείωσαν...


Πηγή: Καθημερινή

Σκοτεινιά..

Βρέχει.. Πάντα μου άρεσε η Βροχή.. Πέφτει πάνω σου και παρασύρει μαζί της κάθε λύπη..
Κάθε άσχημη σκέψη... Πάντα με έκανε να νιώθω δυνατή..

Και τώρα τί !!!

Κάθε σταγόνα, μια υπενθύμιση.. Για όλα αυτά που έγιναν...Που "δεν θα ξεχάσω" αλλά με πληγώνουν.. Για τα επόμενα, που έρχονται... Και φαίνονται όλα τόσο μαύρα.. Τόσο σκοτεινά...


Διάβασα αυτό το "Γράμμα"... Το διάβασα πολλές φορές..Και είναι τόσο αληθινό..

Αποτύπωσα κάθε του λέξη στην καρδιά μου....

Θα περάσουν μέρες, μήνες, χρόνια. Και θα ξεχάσουμε...Όπως κάνουμε πάντα.. Και θα έρθει πάλι κάτι, για να μας ταρακουνήσει... και να φέρει στο μυαλό μνήμες!!!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ, κι ας μη σε ήξερα...

Υ.Γ: Ένα κεράκι ανάψτε στο μπαλκόνι σας, στις 21:00 σήμερα το βράδυ, για τον Αλέξανδρο.. "Theogr o κηπουρός"

Απογοήτευση....

Κάποτε έγραφα ποιήματα
γι'αγάπη, έρωτα και μουσική
μα τώρα γράφω για εγκλήματα,
που δίνουν πόνο, πίκρα και σιγή.

Δεν τον αντέχω τέτοιο πόλεμο!!
Δεν την μπορώ τη σκοτεινιά..
Θέλω ελπίδα και χαμόγελο
να ζωντανέψουν στην καρδιά..

Δε λησμονώ αυτά που έγιναν
δε συγχωρώ αυτούς που έκαναν κακό..
Τη θλίψη μόνο θέλω να διώξω
Μα είναι μάταιο να προσπαθώ...

Βλέπω τη φρίκη ξανά και ξανά...
Πόσο πιά...

Kαλό Ταξίδι...

Ένα κερί ανάβω για σένα...Για να φωτίσει το ταξίδι σου, στους ουρανούς..


Και λίγα λουλούδια.. έστω κι απο δώ...


Αντίο, Αλέξανδρε....

"Αντίο.. Αλέξανδρε!!!"

Αντίο κι απο μένα.. Δε σε ήξερα.. Δεν έχει σημασία.. Ένα παιδί ήσουν, που δεν πρόλαβε να ζήσει το παραμύθι του!!! Σε κάποιους δεν αρέσουν τα παραμύθια και αποφάσισαν πως δεν πρέπει να αρέσουν ούτε σε σένα.
Αναδημοσιεύω από το "Tzonako"...

ΠαραΜύθια

Της Χαλιμάς ...
... πες μας κι εμάς ...
πόσο θα ζήσεις, πόσο ακόμα,
βρεγμένο χώμα να μυρίζεις,
κι αέρας τα μαλλιά σου
πίσω να διώχνει ;
Με κάποια όνειρα,
να φέρεις σε πέρας,
με κάποιο πείσμα,
να διώξεις το τέρας,
με κάποια θέληση,
να πάς παραπέρα,
κι όμως δεν ήξερες ποια τύχη,
σ έφερε σ' αδιέξοδο,
μπρός πίσω τοίχοι,
κι όρμησες πάνω τους,
πριν καταλάβεις,
τα δευτερόλεπτα που σου 'μεναν,
ηρθε απο πέρα,
μια καυτή σφαίρα.
Τα παραμύθια σου, πήρανε τέλος,
χωρίς να θες.

Ήρθαν κιόλας..

Έβαλα τα "καλά μου" μιας και διανύουμε την περίοδο των εορτών και είπα να στολίσω λίγο το μπλοκάκι μου, με ένα χριστουγεννιάτικο δεντράκι, μιας και στο σπίτι δεν έχω στολίσει ακόμη...



Η πόλη είναι μαγευτική τα Χριστούγεννα.. Το βράδυ όμως.. Όταν έχει σκοτεινιάσει και ανάβουν όλα αυτά τα αμέτρητα λαμπάκια, στους δρόμους!!!

Μοιάζουν όλα, σαν παραμύθι.. Τόσο ψεύτικα μα και τόσο αληθινά.. Μαγικά!!

Γιατί....

Περίμενα τόσο πολύ αυτήν την Παρασκευή.... Θα έφευγα ταξιδάκι μακρινό.. Κι όμως είμαι εδώ.. Κάτι στράβωσε και με κράτησε πίσω.. Γιατί να συμβαίνουν πράγματα που σε κρατάνε πίσω.. Γιατί να μην κάνεις αυτό που γουστάρεις, όταν το θέλεις; Είναι τόσα πολλά τα "Γιατί", που με βασανίζουν αυτή τη στιγμή.

Με πιάνει το παράπονο...